Ali Fenwick "Czerwone flagi, zielone flagi"

Chciałabyś umieć z daleka rozpoznać toksycznych ludzi? Czujesz, że masz dość niektórych osób, ale trudno ci pilnować swoich granic? A może gaslighter podkopuje twoją wiarę w siebie? A szef przypisuje sobie zasługi za twoją pracę?

Ten poradnik pomoże ci odróżnić toksyczne zachowania od tych pozytywnych: w przyjaźniach, w rodzinie i w pracy. I wyposaży cię w narzędzia, dzięki którym zakończysz niesłużące ci relacje, będziesz się lepiej komunikować. Twoje życie stanie się łatwiejsze.

Psycholog i ekspert behawioralny, dr Ali Fenwick, uczuli cię na najważniejsze czerwone i zielone flagi – niezdrowe i zdrowe zachowania społeczne – i wyjaśni psychologiczne podłoże każdego z nich.

Popraw swoją inteligencję emocjonalną, świadomie określ własne potrzeby i oczekiwania w relacjach z innymi.

Swego czasu miałam tendencję do ignorowania czerwonych flag u innych osób. Tłumaczyłam ludzi, którzy po raz kolejny wystawiali mnie do wiatru, a i w pracy dawałam sobie wejść na głowę. Na szczęście przeszłam długą drogę, żeby to zmienić. Odsunęłam od siebie ludzi, którzy tylko ode mnie brali, którym nie mogłam zaufać, bo wiedziałam, że wszystko, co im powiem, oni przekażą dalej. Teraz mam swoje "stado", na które mogę liczyć o każdej porze dnia i nocy, i nawzajem.

Po tę książkę sięgnęłam z ciekawości. Zaintrygowała mnie kwestia związana z pracą. Chciałam się przekonać, co autor ma do powiedzenia na temat szefów i tego, jak traktują swoich podwładnych. Intrygujący był fragment o mikrozarządzającej osobie, która wszystko musi mieć pod kontrolą, stawia nierealne wymogi i uważa, że wszystko robi najlepiej na świecie, podcinając skrzydła innym i podważając ich autorytet. Ten fragment dał mi do myślenia i w mojej głowie zapaliła się lampka, której nie chcę zgasić, wręcz przeciwnie, chcę iść drogą, którą mi oświetla. Ciekawy był też rozdział o nibyzwiązkach. O co chodzi? O pary, które niby są razem, ale oficjalnie nigdzie się ze sobą nie pokazują z różnych względów. Sama kiedyś w takim byłam. Miałam 19 lat i wróciłam do swojego byłego, chociaż wszyscy ostrzegali mnie, że to zły pomysł. Ukrywałam to, spotykaliśmy się na mieście. Myślałam, że to dobre rozwiązanie, nie było. To było niedojrzałe z mojej strony, przecież na dłuższą metę nie da się tak żyć. Nie można przecież cały czas ukrywać się przed światem. Nie wyobrażam sobie tego, że znów mogłabym się w coś takiego wpakować. Być po cichu z kimś, kto nie jest akceptowany przez moją rodzinę i znajomych, a kiedy się z nią spotykam, udawać, że jestem samotna. Albo izolować moją drugą połówkę od innych w obawie, że ktoś prosto z mostu powie, co myśli o tej sytuacji. I nie wyobrażam sobie bycia z kimś, kto nie chce poznać mojej rodziny i przyjaciół. Dla mnie to jest wielka czerwona flaga, że taka osoba nie traktuje mnie poważnie. Zainteresowałam się też rozdziałem o randkowaniu. I nie dlatego, że szukam dla siebie przygody. Po prostu intryguje mnie, jak kwestia rozwoju technologii wpływa na współczesne związki.

Przy każdej z omawianych kwestii pojawia się podsumowanie, które skłania do refleksji na temat tego, czy chcemy tkwić w danym układzie, czy jednak chcemy ruszyć dalej. Mam takie poczucie, że autor bardzo ogólnikowo potraktował kwestie związane z rodziną i przyjaciółmi. Później jest już nieco lepiej. Na plus zaliczam przykłady z życia wzięte. Pokazuje w nich, jak sławni ludzie musieli radzić sobie na przykład z kwestią zdrady czy bombardowania miłością.

Książka jest napisana zrozumiałym językiem. Autor jasno rozróżnia, co według niego jest czerwoną, a co zieloną flagą. Kiedy warto zastanowić się, czy może ta relacja ma jeszcze sens, a kiedy lepiej odejść. To pomoże niektórym czytelnikom poukładać sobie przeczytane treści w głowie. Na koniec pomarudzę w pewnej kwestii - sporo tutaj powtórzeń. Może i autor chciał za ich sprawą zwrócić na pewne rzeczy uwagę, ale to po pewnym czasie zaczęło mnie drażnić i miałam takie poczucie, że książka jest na siłę rozciągana.

Zobacz więcej >

Udostępnij ten post